1.  ایمنی بیشتر: آسانسورهای بیمارستانی با نگرانی اصلی به ایمنی بیماران طراحی شده‌اند. آن‌ها دارای سیستم‌های ایمنی پیشرفته‌ای هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به سیستم‌های تشخیص حضور بیمار، سیستم‌های قفل و رها شدن درب، سیستم‌های اضطراری و آژیرها اشاره کرد. همچنین، استفاده از مواد ضد آب، ضد خش و ضد عفونی در ساخت آسانسورها از امکاناتی است که به افزایش ایمنی کمک می‌کند.
2. سازگاری با نیازهای کارکنان: آسانسورهای بیمارستانی باید از نظر طراحی و ویژگی‌ها با نیازهای کارکنان درمانی سازگار باشند. این آسانسورها به طور معمول دارای فضای بزرگتری به منظور جا دادن تجهیزات پزشکی و حمل بیماران در تخت و نیز تیم درمانی هستند. همچنین، ویژگی‌های مهم دیگری مانند کنترل دسترسی و منحصر به فرد برای کارکنان و نمایشگرهای تصویری و صوتی برای ارتباط سریع و آسان با کارکنان در ساختمان نیز در نظر گرفته می‌شوند.
3. راحتی بیماران: آسانسورهای بیمارستانی باید برای بیماران راحتی و آسانی را فراهم کنند. این آسانسورها باید دارای فضای کافی برای جابجایی تخت و تجهیزات پزشکی باشند. همچنین، دکمه‌ها و نشانگرهای بزرگ و واضح برای استفاده آستوسط بیماران با مشکلات حرکتی و افراد با ناتوانی‌های جسمی قابل دسترس باشند. همچنین، سیستم‌های هوشمندی مانند دکمه‌های لمسی، اطلاعات صوتی و تصویری، نمایشگرهای بزرگ و نمادهای قابل فهم برای کمک به بیماران با مشکلات بینایی نیز در آسانسورهای بیمارستانی استفاده می‌شوند.
4. انعطاف پذیری و تنظیم پذیری: آسانسورهای بیمارستانی باید قابلیت انعطاف پذیری و تنظیم پذیری را داشته باشند. این به معنای تنظیم ارتفاع کابین، سرعت حرکت و نحوه باز و بسته شدن درب‌ها براساس نیازهای خاص هر بیمارستان و واحد درمانی است. این قابلیت به کادر درمانی امکان می‌دهد تا آسانسور را به طور دقیق برای نیازهای خاص بیماران تنظیم کنند.

با توجه به این مزایا و ویژگی‌ها، آسانسورهای بیمارستانی نقش بسیار مهمی در راحتی و ایمنی بیماران و کارکنان درمانی دارند. با استفاده از آسانسورهای بیمارستانی پیشرفته و مطابق با استانداردهای بین‌المللی، بیمارستان‌ها می‌توانند بهبودی چشمگیری در فرآیندهای حمل و نقل داخلی را تجربه کنند و بیماران را به طور سریع و به‌صورت کاملاً ایمن به مقصد خود هدایت کنند.